|
Szanowni Scholandczycy!
Kadencja obecnego Rz±du dobiega
koñca, to samo mo¿na wiêc powiedzieæ o kadencji obecnego Ministra
Kultury. Nadszed³ czas na krótkie podsumowanie. W obecnej kadencji
Ministerstwo Kultury ukoñczy³o Konkurs Graficzny, rozpisa³o i ukoñczy³o
Konkurs na najlepsze opowiadanie historyczne oraz rozpisa³o Drugi
Scholandzki Konkurs Poetycki. Praktyka wiêc pokazuje, ¿e od pocz±tku do
koñca ka¿dego konkursu mija ¶rednio oko³o trzech miesiêcy. Jest to
dosyæ d³ugi okres jak na pañstwo wirtualne, lecz cieszy nas to, ¿e
konkursy wci±¿ maja powodzenie i staja siê cecha charakterystyczn±
naszej scholandzkiej kultury. Wa¿nym wydarzeniem by³o równie¿
wprowadzenie sportu wirtualnego do struktur Ministerstwa Kultury.
Powsta³ Scholandzki Zwi±zek Sportu, w³±czony do struktur Ministerstwa
poprzez odpowiednie rozporz±dzenie Ministra. Prezesem zosta³ Adrian
Szkutek, który aktywnie teraz pracuje nad popularyzacj± sportu w
Scholandii i poza jej granicami. Kolejnym bardzo wa¿nym wydarzeniem w
kulturze Scholandii by³o wydanie Rozporz±dzenia Ministra Kultury o
muzeach i galeriach domowych, zgodnie z którym twórca muzeum lub te¿
galerii mo¿e liczyæ nawet na 100% dofinansowanie budowy domu
mieszkalnego, a zarazem siedziby instytucji kulturalnej. Z tej oferty
skorzysta³o ju¿ piêæ muzeów i galerii, a cztery kolejne wnioski s± w
trakcie rozpatrywania przez Sta³e Kolegium Ekspertów przy Ministerstwie
Kultury Królestwa Scholandii. Wa¿nymi wydarzeniami kulturowymi w
Scholandii by³a premiera sztuk „Król Radrag VI (Pax Radgariana)”
oraz „Ramus i Thaira” w Teatrze w Elfidias. Po raz pierwszy chyba w
historii v-¶wiata mia³ miejsce wystêp trupy Teatru w Elfidias w
Mandragoracie Wandystanu na zaproszenie w³adz tego kraju, czyli po raz
pierwszy poza granicami Scholandii. Obecna kadencja charakteryzuje siê
prawdziw± eksplozj± powstawania licznych instytucji kulturalnych.
Nale¿y tu wymieniæ liczne muzea Zamku Królewskiego, niektóre odnowione,
niektóre nowopowsta³e (jak np. Galeria Królów Scholii), Muzeum Kultury
Germañskiej, Galeria Z³otych My¶li Scholandczyków „Aurea Dicta”,
Galeria Sztuki Elfidias, Galeria Poezji Piotra Mura, Galeria Malarstwa
Ardeñskiego „Shlizer’s Gallery”, Muzeum Narciarstwa, Galeria Opowiadañ
Fantasy, Muzeum Wêdkarstwa oraz Muzeum Kultury Elfidy Prehistorycznej.
Wiêkszo¶æ z tych muzeów oraz niektóre inne (jak np. Muzeum Religijnych
i Kulturalnych Symboli Judaizmu) otrzyma³y swoje siedziby i wiele z
nich dziêki dotacjom Ministerstwa Kultury. Wa¿nym wydarzeniem dla
kultury w dziedzinie legislacji by³o uchwalenie przez Parlament
zredagowanej przez Ministra Kultury Ustawy o zasadach i ¶rodkach
ochrony dziedzictwa narodowego Królestwa Scholandii z dnia 24 listopada
2004 roku. Ustawa wprowadza liczne regulacje, które pozwalaj± lepsz±
kontrolê nad instytucjami kulturalnymi celu zapobiegania ich
zniszczeniu i uszkodzeniu. Kolejnym krokiem w tym kierunku by³o
Rozporz±dzenie Premiera o powo³aniu Rz±dowego Archiwum Stron
Publicznych, które ma s³u¿yæ do przechowywania wszystkich stron
Scholandii, posiadaj±cych znaczenie dla kultury i to¿samo¶ci Królestwa.
Nie s± to wszystkie prace i wydarzenia, zwi±zane z obecna kadencj±,
lecz powy¿sze daje mo¿liwo¶æ wgl±du w ogólny stan kultury scholandzkiej
w chwili obecnej z perspektywy trzech miesiêcy pracy Ministerstwa.
Nale¿y wiêc uznaæ tê kadencjê za udana, chocia¿ bardzo du¿o pozosta³o
jeszcze do zrobienia.
Wiktor Koliñski
Minister Kultury
-----------------------------------------------------------------------------------------------
Wyniki Konkursu na najlepsze
opowiadanie
W poprzednim numerze „Scholandra”
zosta³y opublikowane utwory, wys³ane w ramach Konkursu na opowiadanie o
tematyce historycznej. G³osowanie obywateli pokaza³o, ¿e wiele osób
interesuje siê literatur± i histori± naszego kraju, a wiêc mo¿na
powiedzieæ, ¿e by³ to konkurs udany, promuj±cy nasz± krajow± literaturê
i historiê staro¿ytn± Królestwa. Pierwsze miejsce zajê³o opowiadanie
pt. „Opowie¶æ o tym, jak wódz Abogard Scholie uratowa³”, napisane przez
Wiktora Koliñskiego. Drugie miejsce zajê³o opowiadanie Tanisa Pó³elfa
pt. „Historia Wojen z Drowami” (Mrocznymi Elfami). Trzecie miejsce
zaj±³ poemat Mateusza Mikolaja opowiadaj±cy o historii Elfidy oraz
opowiadanie Jerzego Golowanowa pt. „¯ycie i Dzie³o Khara Króla Elfidy”.
Gratulujemy zwyciêzcom.
Wiktor
Koliñski
-------------------------------------------------------------------------
Drugi
Scholandzki Konkurs Poetycki
Nie po raz pierwszy odbywa siê w Scholandii Konkurs
Poetycki. Pierwszy Scholandzki Konkurs Poetycki oraz Pierwszy
Miêdzynarodowy Konkurs poetycki w ramach sojuszu
dreamlandzko-scholandzkiego zakoñczy³y siê powodzeniem. Mamy wiêc
nadziejê, ¿e tak samo bêdzie w przypadku obecnego konkursu. Poezja
zawsze by³a popularna w¶ród Scholandczyków, wystarczy zobaczyæ liczne
galerie z wierszami oraz utwory poetyckie w czasopismach.
Zasady Konkursu:
Wysy³anie wierszy na adres: [email protected]
Publikacja wszystkich utworów poetyckich w czasopi¶mie "Schalander" i
g³osowanie na najlepszy utwór w Biurze Statystycznym "Lamstat".
Nagrody:
1 miejsce: 170 arm;
2 miejsce: 150 arm;
3 miejsce: 120 arm.
Poza tym ka¿dy z uczestników otrzyma honorarium, nale¿ny za
materia³y, zamieszczane w "Scholandrze": 15 arm.
Zachêcamy wiêc wszystkich do licznego uczestnictwa.
Wiktor
Koliñski
-------------------------------------------------------------------------
Dzieje rodu hrabiów Shalom
Rodzina przysz³ych hrabiów Shalom pochodzi³a z Augsburga i tradycyjnie
starszy syn z rodziny stawa³ siê rabinem, albowiem rodzina ta
wyró¿nia³a siê wiedz±, m±dro¶ci± i znajomo¶ci± Tory. Z zawodu byli oni
przewa¿nie jubilerami, lecz od XIV wieku coraz czê¶ciej zajmowali siê
wyrobem piêknie dekorowanej broni. Trudno¶ci, wi±zane z powstaniem w
Niemczech cechów, które ograniczy³y znacznie mo¿liwo¶ci dla ¯ydów
zajmowania siê rzemios³em, a tak¿e religijne prze¶ladowania spowodowa³y
emigracjê gminy na pocz±tku XV wieku z Augsburga do Kadyksu, który
wtedy by³ wci±¿ w rêkach Arabów, zwanych Maurami, o wiele bardziej
tolerancyjnych dla ¯ydów, ni¿ ówcze¶ni chrze¶cijanie. Nazywano ich tam
ze wzglêdu na pochodzenie aszkenazi – od hebrajskiego wyrazu „Aszkenaz”
– Niemcy. Ten wyraz sta³ siê ich przydomkiem na wiele lat.
Pocz±tki scholandzkich dziejów hrabiów Shalom mia³y miejsce w 1492
roku, gdy Królowa Kastylii i Aragonu Izabela I Katolicka i Król
Ferdynand wydali edykt, wypêdzaj±cy z kraju wszystkich ¯ydów. W owych
czasach Kadyks by³ wielkim portem i dopiero co przysz³a do Hiszpanii
wielka nowina o odkryciu przez Admira³a Cristobala Colombo Indii na
Zachodzie. Miasto, przepe³nione ma³ymi sklepikami ¯ydów, by³o wzburzone
i wielka nowina o z³ocie i przyprawach z Indii by³a po³±czona z
konieczno¶ci± wyjazdu z Pó³wyspu Iberyjskiego dla wszystkich wyznawców
wiary moj¿eszowej.
Stary rabin Ariel ben Jicchak zgromadzi³ swoich
wyznawców w ma³ej synagodze na przedmie¶ciach Kadyksu i powiedzia³ do
nich:
„Mê¿owie bracia, synowie Izraela! Podobnie jak przodkowie nasi musimy
porzuciæ nasz± przybran± ojczyznê i wyruszyæ w dalek± drogê w
poszukiwaniu nowej Ziemi Obiecanej. Brat nasz Szlomo ben Jaakow,
szlifierz diamentów, sprzeda³ maj±tek i kupi³ niewielki statek, wynaj±³
marynarzy i jest gotów razem z nami wyruszyæ w Nowy ¦wiat, gdzie nie
dosiêgnie nas okrucieñstwo inkwizycji i siepaczy królewskich”.
Nastêpnego dnia zgromadzi³o siê w porcie Kadyksu dwunastu wiernych wraz
z ¿onami i dzieæmi. D³uga droga by³a przed nimi, lecz mocne linie
statku, ma³ej karaweli, oraz do¶wiadczenie za³ogi, zwerbowanej spo¶ród
dzielnych rybaków z Kadyksu, napawa³y pasa¿erów pewno¶ci±.
Podró¿ trwa³a sze¶ædziesi±t osiem dni i 12 maja 1493
roku podró¿ni zobaczyli siemiê. Nie by³a to jednak spodziewana
Espaniola, lecz zupe³nie nieznana wyspa. W krótkim czasie znaleziono
zatokê, która niejako sama natur± by³a przystosowana do przyjmowania
statków. Zielone brzegi i ¼ród³a wód urzek³y za³ogê i pasa¿erów.
Spuszczono szalupê, w której pierwsi koloni¶ci dotknêli stop± piêknej,
lecz nieznanej wyspy.
Stary rabin Ariel ben Jicchak wysiad³ na brzeg,
podtrzymywany za ramiona przez swoich synów – Ariela m³odszego i
Jehudê. I gdy zobaczy³ on, jak piêkna jest wyspa, jak bardzo dobra jest
dla zamieszkania, przemówi³ stary rabin i pob³ogos³awi³ Boga Izraela w
nastêpuj±cych s³owach:
B³ogos³awiony jeste¶, Panie, Stwórco Nieba i Ziemi,
Który stworzy³e¶ wszystko i który da³e¶ cz³owiekowi oddech i moc ¿ycia
Uratowa³e¶ nas z odmêtów zag³ady, od Lewiatana oceanu,
Podobnie jak wyrwa³e¶ mocnym ramieniem swoim
przodków naszych z side³ ¶mierci, z fal Morza Czerwonego
Wybawi³e¶ nas i pob³ogos³awi³e¶ nam,
Aby daæ nam w posiadanie piêkn± ziemiê
Podobnie jak da³e¶ przodkom naszym Ziemiê Kanaan
Oto nasza Ziemia Obiecana, któr± obdarzy³ nas Pan!
Gdy tylko ostatnie s³owo przebrzmia³o, nie
wytrzyma³o serce starego rabina i martwy pad³ na rêce swoich synów
Ariel ben Jicchak, zwany Aszkenazi, rabin z Kadyksu.
Wyl±dowali oni, jak siê okaza³o, na wschodnim brzegu
Scholii, niedaleko Porta Regni, gdzie siê pocz±tkowo równie¿ osiedlili,
aby w okresie pó¼niejszym przenie¶æ siê do Scholopolis, gdzie zajmowali
siê nadal rzemios³em. Piêkna broñ, wyrabiana przez rodzinê rabbiego
Ariela (a w³a¶nie takie imiê nadawano tradycyjnie pierworodnemu w tej
rodzinie), by³a popularna na dworze Królów Scholii, a¿ w koñcu
powierzono im zarz±dzanie manufaktur± broni, której wydajno¶æ niezwykle
siê poprawi³a. Na pocz±tku XVI wieku manufaktura zosta³a przeniesiona
do Lahnstein, gdzie rodzina rabbiego Ariela z Kadyksu zaprzyja¼ni³a siê
i zamieszka³a wraz z rodzin± von Lahnstein, potomkami Ksiêcia
Elfidy Lermiala, który zgodnie z legend± kilkaset lat wcze¶niej
zawêdrowa³ do Scholii z Elfidy. Przenosiny by³y zwi±zane z
prze¶ladowaniami ¯ydów, które wybuch³y w Scholopolis i zakoñczy³y siê
spaleniem synagogi w roku 1548, co spowodowa³o przeniesienie siê ¯ydów
ze Scholopolis do Lahnstein, gdzie mieszkali wci±¿ potomkowie Elfów.
Legenda rodzinna g³osi, ¿e który¶ z rabinów zmar³ bezpotomnie i w³a¶nie
jeden z potomków Ksiêcia Elfidy postanowi³ dalej kierowaæ gmin±. Odt±d
rodzina rabina z Kadyksu nosi³a nazwisko Lahnstein. Przemo¿ny wp³yw
duchowo¶ci elfickiej spowodowa³ znaczne zmiany w religijno¶ci gminy
¿ydowskiej w Lahnstein, która przekszta³ci³a siê w synagogê
modernistyczn±, znacznie bardziej liberaln± w kwestiach religijnych i
otwart± na ¶wiat.
W okresie walk, zwi±zanych ze zmian± dynastii w
Scholii pod koniec XVII wieku, Ariel Lahnstein dostarcza³ broñ
genera³owi Vladargowi, który po zwyciêstwie nad wrogami Scholii i po
koronacji jako Król Vladarg I, uhonorowa³ swojego wspó³pracownika
tytu³em hrabiego. Nazwa tytu³u (hrabia Shalom) pochodzi od przekonania
Króla, ¿e swoje zwyciêstwo i zaprowadzenie pokoju w Scholii zawdziêcza
on miedzy innymi w³a¶nie skromnemu dostawcy z Lahnstein. Podobieñstwo
natomiast herbu hrabiego Shalom do herbu Ksiêcia Elfidy (czarny orze³
na czerwono-z³otym tle) jest zwi±zane z wiêzami pokrewieñstwa pomiêdzy
tymi rodzinami. Ró¿nica polega jedynie na obecno¶ci gwiazdy Dawida na
herbie hrabiego Shalom, przypominaj±ca o historii jego rodu, która
zaczê³a siê w Augsburgu i skoñczy³a siê w Scholopolis, gdzie a¿ do
dzisiejszego dnia mieszkaj± potomkowie zarówno jednej jak te¿ drugiej
rodziny.
Jerzy
Golowanow
|
