-------------------------------------------------------------------------

Jerzy Go³owanow, hr. von Lahnstein

Dzieje rodu margrafów Taurii

Wstêp 

Osoba margrafa Taurii jest kojarzona zazwyczaj z prowincj± Delty, któr± prefekt Alexios Taurinos rz±dzi ju¿ od dawna i nie jest tajemnic±, ¿e na tym stanowisku Prze¶wietny Margraf jest osob± odpowiedni±. Prowincja rozkwita, ale nie jest to bynajmniej przypadek, ¿e to w³a¶nie on rz±dzi Delt±. Pisz±c o historii rodu margrafa Taurii korzystali¶my z kronik, zebranych w stolicy Amfiktionii Deltyjskiej - w Foros, które to miasto by³o stolic± najpotê¿niejszego z plemion Delty - Forenów.
Cze¶æ I
Pierwszy w¶ród równych
Dolina Borysfenesa jest uznawana przez wszystkich za kolebkê cywilizacji Deltyjskiej. Ju¿ w XI w. n. e. pojawi³a siê tam osada, która w latach pó¼niejszych rozwinê³a siê w wa¿ne miasto handlowe, które sta³o siê wkrótce centrum handlu produktami rolnymi, a szczególnie pszenic±, która by³a chlub± Delty. Wkrótce w delcie Borysfenesa rozwinê³a siê bogata cywilizacja, a stolicê nazwano Foros (gr. "podatek, c³o"), albowiem jednym z najwa¿niejszych ¼róde³ bogactwa Foros by³y w³a¶nie c³a handlowe. Nic wiêc dziwnego, ¿e w delcie Borysfenesa powsta³o pañstwo, bogactwo którego wzbudza³o zawi¶æ nie tylko s±siadów, lecz tak¿e i obcych. 
Ani monumentalne warownie, ani waleczno¶æ mieszkañców nie uratowa³y mieszkañców Foros przed podbojem tzw. "ludów morza", spokrewnionych ze skandynawskimi wikingami, którzy w po³owie XIII w. n. e. zwyciê¿yli pañstwo Delty w rezultacie krótkich dzia³añ wojennych. Jako ostatnie z miast Delty pad³o Foros. Ta data (1257 r. n. e.) sta³o siê pocz±tkiem nowej cywilizacji Delty, która jest zwi±zana z ludem Forenów, który zamieszkiwa³ te tereny a¿ do Katastrofy.
W³a¶nie wtedy zaczyna siê historia naszego bohatera - margrafa Taurii. Nosi³ on imiê Amalohad, a jego ojcem by³ Thiudegiskel, jeden z wodzów Forenów. Ju¿ od wczesnego wieku odznacza³ siê on wielk± dzielno¶ci± i zrêczno¶ci± w dziele wojennym. W czasie uroczystej ceremonii wrêczania broni (by³a to chwila, w której ch³opiec stawa³ siê w oczach plemienia doros³ym wojownikiem) mia³ miejsce znak, który zosta³ wyt³umaczony przez wró¿biarzy jako niezwykle pomy¶lny. Otó¿, gdy Amalohad zgodnie ze zwyczajem Forenów podniós³ ku niebu otrzymane przed chwila z r±k wodza topór bojowy i tarczê, aby podziêkowaæ bogom Forenów za zaszczyt bycia wojownikiem, ukaza³ siê na niebie orze³, który zatoczy³ trzy krêgi nad miejscem ceremonii i znikn±³ w b³êkicie nieba. Wró¿bita Luithad wykrzykn±³ wtedy: "Niech twój topór bêdzie szybki jak skrzyd³a or³a! Ciesz siê, Amalohadzie, synu Thiudegiskela, albowiem bogowie spojrzeli na ciebie ³askawie!"
Okazja do walki zdarzy³a siê szybko. Wiemy, ¿e w tamtych czasach nie istnia³a jeszcze amfiktionia plemion deltyjskich, które wcze¶nie prowadzi³y ze sob± nieustanne wojny, aby opanowaæ bogat± deltê Borysfenesa. W wojnie z Sahanami, gdy ich s³ynna jazda niemal ju¿ zmiot³a szeregi wojska Forenów, nikt inny, tylko Amalohad, syn Thiudegiskiela zgromadzi³ uciekaj±cych wojowników w gêstwinie lasu i poprowadzi³ kontratak. ¦wietna, lecz niezbyt dzielna i wyæwiczona jazda Sahanów po nied³ugiej walce wycofa³a siê w bez³adnej ucieczce. Bohaterem dnia by³ oczywi¶cie Amalohad i w³a¶nie on otrzyma³ honorowe prawo do rozdzielania ³upów, a tak¿e do pierwszego miejsca na uczcie po¿egnalnej ku czci poleg³ych wojowników. Siedz±c obok ojca i patrz±c na pal±cy siê stos ze zw³okami tych, którzy jeszcze wczoraj siedzieli obok, pili i jedli razem ze wszystkimi, Amalohad poczu³, ¿e w³a¶nie do niego nale¿y wielkie zadanie skoñczyæ z nieustann± krwaw± walka, która tyle ju¿ lat nêka³a mieszkañców Delty. 
Nied³ugo po tych wydarzeniach ojciec Amalohada zgin±³ w czasie polowania, zabity k³ami dzika i zwo³ano Thing (zebranie wojowników), aby wybraæ nowego wodza. Wojownicy Forenów nie mieli w±tpliwo¶ci, kogo wybraæ: "Amalohad ma byæ wodzem!" - krzyczeli. Wojownicy wrêczyli mu bogato inkrustowany topór jego ojca ze s³owami: "B±d¼ naszym wodzem, Frijond, i niech wrogowie dr¿± na d¼wiêk imienia Forenów!" Oczekiwano, ze Amalohad natychmiast poprowadzi zwyciêska wyprawê na s±siednie plemiona, lecz on postanowi³, ¿e nie bêdzie prowadzi³ wojny ze spokrewnionymi plemionami Delty, najwy¿ej tylko z naje¼d¼cami spoza kraju. Z niewielkim orszakiem najlepszych wojowników przemierza³ Amalohad tereny pozosta³ych plemion Delty: Somedów, Rutenów, Italów, Berylów, a nawet niedawnych wrogów - Sahanów. Okaza³o siê, ¿e wszyscy maj± ju¿ dosyæ wyniszczaj±cej wojny i je¶li Sahanowie i Somedowie mieli w±tpliwo¶ci co do sojuszu, z wielka chêci± natomiast przyst±pili do niego po³udniowi Deltyjczycy: Rutenowie, Italowie i Berylowie, nêkani ci±g³ymi atakami Scholijczyków. 

-------------------------------------------------------------------------

Cze¶æ II
Zjednoczona Delta
Amalohad jednak nie zadowoli³ siê jedynie sojuszem wojskowym, lecz natychmiast poprowadzi³ zjednoczone wojska Deltyjczyków na po³udnie, aby zatrzymaæ inwazjê wojsk Scholii, które posuwa³y siê coraz dalej w kierunku wybrze¿a. Spotkanie nast±pi³o pod górskim miastem Tauri±. Wprawdzie niekarnym i s³abo wyæwiczonym hordom Deltyjczyków opar³a siê zakuta w stal falanga scholijska, straty naje¼d¼ców by³y tak wielkie, ¿e królowie Scholii na d³ugo zrezygnowali z ekspansji na pó³noc pozostaj±c g³uchymi na nawo³ywania fanatyków religijnych do krucjaty i do "zniszczenia ostatniego gniazda pogañstwa w Scholandii". 
Upojone zwyciêstwem wojsko zachêca³o Amalohada do przyjêcia tytu³u Króla Delty. Jednak bohater bitwy pod Tauri± stanowczo odmówi³ przyjêcia tego tytu³u. "Niechaj inne narody maj± w³asnych królów, lecz my jeste¶my braæmi i powinni¶my wspólnie rz±dziæ naszym krajem", - powiedzia³ Amalohad. "To, ze zosta³em wodzem Forenów i poprowadzi³em was na bitwê nie jest moj± zas³uga, tylko wyborem bogów i moich braci-wojowników", - doda³ zwyciêski wódz. Wojsko przyjê³o wolê Amalohada, lecz ze wzglêdu na jego wielkie zas³ugi i ku pamiêci historycznej bitwy nadano mu przydomek "Taurinos", który przeszed³ równie¿ na wszystkich jego potomków.
Po zakoñczeniu wojny ze Scholi± Amalohad zaj±³ siê organizacja sojuszu wojskowego, który stopniowo przekszta³ci³ siê w amfiktioniê, zjednoczona wokó³ kultu Thora w Foros. Wspólnym wysi³kiem plemiona Delty z³o¿y³y siê na wybudowanie wielkiej latarni morskiej naprzeciwko Foros, która mia³a kszta³t m³ota bojowego (symbol Thora). W samym mie¶cie ¶wi±tynia Thora (a jednocze¶nie - dom wodza Florenów) by³a najwspanialszym budynkiem miejskim. W jednej z sal ¶wi±tyni zasiada³a Sta³a Rada Amfiktionii, która podejmowa³a decyzje, dotycz±ce polityki i prawodawstwa Delty. Sta³o siê to jeszcze za ¿ycia Amalohada, który zmar³ w 1398 roku w wieku 63 lat, natomiast jego syn Thorbern sta³ siê wodzem wszystkich Forenów. Thorbern by³ tak samo jak jego ojciec jednocze¶nie kap³anem Thora i wodzem (by³o to zgodne ze zwyczajem Florenów). Wszystkie wiêc ofiary ku czci Thora sk³ada³ on osobi¶cie, co podkre¶la³o szczególna rolê Florenów w Amfiktionii Deltyjskiej. W kronikach deltyjskich istnieje wzmianka, zgodnie z której w pó¼niejszych wiekach ród Margrafa Taurii uleg³ chrystianizacji. Nie przyjêli jednak Deltyjczycy chrze¶cijañstwa zachodniego (ze wzglêdu na ogólnie negatywny stosunek do Scholii, w której zachodnie chrze¶cijañstwo by³o wyznaniem obowi±zuj±cym), lecz jego wariant wschodni, przyniesiony do Delty przez mnichów - bazylianów i anachoretów, którzy w górach Sierra Ferrida szukali miejsca na zamieszkanie.