FORTYFIKACJE
W redniowieczu podstaw¹ systemów obronnych by³y zamki. To w³adca nakazywa³ ich wznoszenie. S³u¿y³y one g³ownie do obrony przed atakiem wrogów, aczkolwiek równie¿ do utrzymywania porz¹dku w pañstwie. To w³anie one by³y siedzib¹ w³adcy.
Budowane by³y w strategicznych miejscach, g³ownie na stromych wzniesieniach lub przy rzece (b¹d jeziorze). Po pewnym czasie budowano równie¿ na mniejszych wzniesieniach, otaczaj¹c nie tylko murem, lecz i fos¹. Dla zabezpieczenia zamki posiada³y jedna bramê wjazdow¹, zabezpieczon¹ mostem zwodzonym i krat¹. Otaczaj¹ce mury mia³y wbudowane okr¹g³e wie¿e (odporniejsze na ataki ni¿ wie¿e prostok¹tne).
Zamek potrzebowa³ du¿ych zapasów ¿ywnoci, koni i innych zwierz¹t podczas oblê¿enia. Dostêp do wie¿ej wody zapewnia³a studnia na dziedziñcu. Na dachach budowano kamienne zbiorniki na deszczówkê. ¯ywnoæ sk³adowano w piwnicach lub strychach.
W zamkach budowano równie¿ lochy, w których wiêziono i torturowano jeñców i skazañców.
Drugim wa¿nym rodzajem fortyfikacji by³y mury obronne. Oplata³y one zamki, miasta i klasztory. Gwarantowa³y one bezpieczeñstwo mieszkañcom, a oni musieli w przypadku oblê¿enia ich broniæ. Zanim jednak pojawili siê kamienne czy ceglane mury, wznoszono drewniano-ziemne grody, a w mniejszych grodach tylko drewniana palisada. (Rysunek poni¿ej przedstawia przekrój przez taki w³anie wa³ obronny.)
Kerad Master